Morena Bamberger

“Hoe belangrijk een podium voor lokale kunstenaars is? Héél belangrijk!”, zegt Morena. “Er is namelijk schaarste. Letterlijk ook. Als ik kijk naar mezelf, ik werk groot en kan niet exposeren op een vierkante meter. Als ik geen podium vindt, wordt mijn werk niet gezien en schiet ik mijn doel voorbij. Mijn verhaal moet namelijk beleefd worden.” 

Zorgen
Morena’s verhaal begint bij haar jeugd. Doordat ze op vroege leeftijd geconfronteerd werd met de zorgen van het volwassen leven, heeft ze niet van haar kindertijd kunnen genieten. Morena: “Ik wil zelf weer kind kunnen zijn en die ervaring met anderen delen. Ik wilde mijn gevoel uiten, dingen creëren. Daarom wilde ik naar de kunstacademie of het conservatorium.

Opleidingen en vrijheid
“Al gauw viel het conservatorium af, omdat ik het gevoel had dat ik mijn vrijheid moest inleveren. Dus werd het de kunstacademie. Om goed voorbereid te zijn, volgde ik bij de ECI cultuurfabriek een jaar lang de vooropleiding kunstacademie.  Daarna meldde ik me – op aanraden van mijn ouders – aan voor de opleiding ‘docent beeldende kunst’. Áls ik dan al naar de kunstacademie wilde, moest ik maar docent worden. Dat zou de enige mogelijkheid zijn om geld te kunnen verdienen. Maar daar zat ik helemaal niet op mijn plek: te veel regels, te veel restricties.” De toneelacademie was de volgende stap. Daar volgde ze een jaar kostuum en decor. Morena: “Ook dat was het niet. Te veel ‘moeten’. Ik kon niet het kind zijn dat ik nog nooit was geweest en wilde zijn.”

Kleur en licht
De zoektocht kwam ten einde toen Morena werd toegelaten op de Kunstacademie Maastricht, richting Autonome Beeldende Kunst. “Het woord zegt het al: hier mag en kun je alles. Maar je moet het zelf doen. Veel eigen verantwoordelijkheid dus. Maar.. hier zat ik op m’n plek. Eerst heb ik de gevoelens uit m’n jeugd geuit op schildersdoeken met donkere kleuren. Ik zat in het duister, in de put. Maar opeens zag ik letterlijk het licht. Er kwam meer kleur in m‘n werk. Die kleuren waren het kind in mij. De werken werden steeds vrolijker en later ben ik installaties gaan maken.”

Therapie
“De kunstacademie was als een therapie voor me. Ik was helemaal op mezelf aangewezen. Nu móest ik. Hoewel het het niet gaat om erkenning, is het toch fijn die te krijgen, dat geeft vertrouwen. Voor mij is het belangrijk dat ik anderen mijn wereld laat zien en beleven. Mijn kind zijn. Het innerlijk kind dat ik was kwijtgeraakt. Kind zijn is fijn omdat er geen patronen zijn die door de volwassen wereld worden opgelegd. Als kind ben je puur.”

Kind-zijn versus volwassen zijn
Morena maakt haar werk dan ook alsof ze een kind is. Ze stapt een andere wereld in. Ze wil mensen laten zien en ervaren dat je weer terug kunt gaan naar je kind-zijn. Het kind in ieder mens leeft altijd en kan elk moment teruggehaald worden. Liever wordt ze niet volwassen, omdat dan de regels, verplichtingen en autoriteiten komen. Omdat vrijheid een belangrijke waarde voor haar is, leeft ze sober en maakt ze weinig kosten. Zo woont ze bijvoorbeeld in een huis met atelier via leegstandsbeheer vanuit de provincie. Haar inkomen verdient ze met haar workshops beeldende kunst en met het lesgeven aan de vooropleiding kunstacademie op de ECI. Op deze manier kan ze haar energie en tijd in haar kunst steken. Het is lastig de balans te vinden tussen kind zijn en volwassen zijn.

Niets doen
Op dit moment broedt ze op ideeën en heeft ze het lef om even niets te doen. Ze heeft het vertrouwen dat het juiste op haar pad komt. Het is niet mogelijk om op commando aan haar kunst te werken, daaraan werkt ze als haar gevoel dat ingeeft. Vertrouwen hebben in jezelf is daarom heel belangrijk.

Droom
Een toekomstdroom? “Ik heb mijn droom al verwezenlijkt”, antwoordt Morena. “Tijdens mijn afstudeerexpositie Re-inconnection sprak ik een dame die door mijn installatie had gelopen. Nadat ze eruit kwam, begon ze te huilen. Ze zei: ‘Als ik dood ga, wil ik in jouw wereld blijven.’ Dat is voor mij het ultieme! En dat gebeurt al. Ik leef NU in mijn droom. Ik wil ook in het nu blijven leven, zodat alles open blijft staan en dat alles kan en mag, ongeacht wat er op mijn pad komt. Zo kan ik als kind installaties blijven maken, waardoor andere mensen ook de gelegenheid krijgen om weer kind te zijn. Daar doe ik het voor.

ECI cultuurfabriek
En daar is ruimte voor nodig.” Ruimte die ECI biedt en kan bieden in haar expositieruimte. Deze ruimte stelt ECI gratis ter beschikking voor alle kunstenaars, om de drempel zo laag mogelijk te houden en alle talent een podium te bieden.