In zijn voorstelling Het Bekende Werk vertelt Nico Dijkshoorn niet over zijn reis naar Lapland en het houden van 16 sledehonden, hij wijdt niet uit over zijn briefwisseling met een obscure Hongaarse komiek, laat geen zelfgemaakte aquarellen zien en gaat niet in op het wereldnieuws.
Het blijft bij het vertrouwde: huilen om een zelfgemaakte tosti, verwonderd zijn over een verwarmingsketel, hondennamen verzinnen, mijmeren over een perfect passende broek en fijne liedjes spelen met zijn band The Hank Five.
Weinig ontwikkeling, slechts verhalen over een Ikea-slaapbank en doodsangst voor Jacques Brel. Kortom, vertrouwd en geruststellend: Het Bekende Werk.
